ای شمع شب افروز دل خسته زهرا

دوست دارم دیده را فرش کف پایت کنم           پای تا سر چشم گردم تا تماشایت کنم

حبیب من.... مولای من....

ما همه چشم انتظاریم و تو غایب از نظر         پرده را بردار از صورت که معنایت کنم

من ندانم در کجایی با که ای، ای نازنین          جان زهرا رحمتی کن تا که پیدایت کنم

گر کنم پیدا تو را ای چاره بیچارگان               در برت بنشینم و راز دل افشایت کنم

״    ״   ״    ״    ״                         (در برت بنشینم و خوب، تماشایت کنم)

من ندانم ضرب سیلی با رخ مادر چه کرد       من کیم تا با خبر از داغ زهرایت کنم

 

بیا و بی سرو سامانی مرا دریاب                   مرا دعا کن و ویرانی مرا دریاب

غروب جمعه رسید ای عزیز روضه بخوان      دوباره گریه طوفانی مرا دریاب

نبود قسمت ما کربلا به سر بزنیم                   حرم ندیده، پشیمانی مرا دریاب

قسم به شال عزایت، به گریه های نیمه شبت برگرد     میان روضه،(ی جدت) پریشانی مرا دریاب

یا اباصالح

عمری در آرزوی وصال تو سوختیم                با یاد آفتاب جمال تو سوختیم

ما را اگر چه چشم تماشا نداده‏اند                 ای غائب از نظر با خیال تو سوختیم

ای شام هجرکی سپری میشوی که ما             در آرزوی صبح زوال تو سوختیم

        ״   ״   ״   ״                                 (در آرزوی صبح ظهور او سوختیم)

چندی به گفتگوی فراق تو ساختیم             عمری به آرزوی وصال تو سوختیم

کی می‏شود که ما را حاجت روا کنی           ما را از این غم هجرت جدا کنی

***********************

گذری کن ز وفا بر من بیچاره دمی           از سر لطف بیا نیمه شب یا سحری

ثمری نیست اگر بی تو به عالم باشم          خاک کوی تو شوم تا که بیابم ثمری

گر چه تو پادشه کشور عشقی اما           چه شودلحظه ای ازکوی گدایان گذری

سائلان کرمت منتظر گوشه چشم              یوسف فاطمه بنما به محبان نظری

یابن الحسن    یابن الحسن ........

همه صبح روز جمعه دل من بهانه گیرد       زجمال پر فروغت همه جا نشانه گیرد

چه خوش است حال مرغی، که بروی شاخه گل      به هوای ماه رویت، دم عاشقانه گیرد

اباصالح    اباصالح   ..............

دل من چه سان کبوتر، زکبوتران سبکتر           که فقط بروی بام حرم تو لانه گیرد

بنگر که آتش غم ز فراق تو دمادم                 زکویر سینه من به فلک زبانه گیرد

اباصالح   اباصالح   ..............

یا ایها العزیز

الا که مهر درخشان عالم آرایی              الا که منتقم خون پاک زهرایی

الا که از همه عالم تو مقصد مایی           الا که دل به هوای تو گشت شیدایی

بیا در کف خود تیغ از نیام بگیر             ز خصم مادر مظلومه انتقام بگیر

یا صاحب الزمان، الغوث و الامان.....

ای یاد تو احیاگر شب های فراقم

اگر به دیده ظاهر تو را نمی‏بینم            ولی تورا ز دل و جان جدا نمی‏بینم

چنان شیفته آن جمال زیبایم                   به هر چه می‏نگرم جز تو را نمی‏بینم

بود جمال تو آیینه خدا مهدی                 که در جمال تو غیر از خدا نمی‏بینم

بلای دل تو را من بلا نمی دانم              گدای کوی تو را من گدا نمی‏دانم

زبس که پرده عصیان گرفته چشمم را       تو در کنار منی و من تو را نمی‏بینم

(آقاجان شرمندتیم روسیاهیم  تو به حال ما نظری کن.....)

باز دوباره دلم گرفته             به یاد تو بهونه حرم گرفته

باز دو باره حالم خرابه          بهونه یابن الحسن گرفته

بیا به ما یه سر بزن مولا       به جون ما شرر بزن مولا

بیا یه بار برای ما روضه       تا نیمه های شب بخون مولا

(بیا یه بار میون ما سینه       تا نیمه های شب بزن مولا)

(بیا یه بار برای ما آقا        روضه جدت رو بخون مولا)

بیا بیا بیا گل زهرا، بیا بیا بیا گل زهرا  ......

هردم به یادت ای ماه،           از سینه می‏کشم آه

کی می‏رسی تو از راه          کی می‏رسی تو از راه

بی تو خزونه،                    اشک‏ها روونه

دلم می‏خونه                     آقا کجایی

آقا کجایی آقا کجایی.....

پس کی می‏آیی.........

ای ساحل من،            ای حاصل من

نبض دل من،             بغض گلویم

آقا کجایی آقا کجایی.....

پس کی می‏آیی.........

ای یادگار غربت زهرا کجایی

جان عالم بر لب آمد ای خدا مهدی نیامد                 چشم عالم پر زخون شد ای خدا مهدی نیامد
هرچه گفتم یابن طاها یابن یاسین یابن احمد            العجل یابن علی المرتضی مهدی نیامد
هر چه گفتم یا مغیث الشیعه نشنیدم جوابی             هرچه گفتم یا معزالاولیا مهدی نیامد
ذکرمن امن یجیب است به مضطر حقیقی            من دعا کردم ولی روح دعا مهدی نیامد

*************************

گفته بودم که دل یار شکسته نشود از دستم                غفلتم باعث این شد که غریبانه دلش بشکستم

هر چه کردم نشوم باعث رنجیدن او،                      باز هم من دل زهرایی او را به گناه آزردم

گفتم این بار که بر نامه من می‏نگرد خوشحال است       نه، اشکش به دلم گفت که من رو سیهم  بدبختم

بیخودی آمدم بر در او توبه و پیمان بستم                 قدر یک دوست نشد حرمت او حفظ شود میدانم

هر کجا مد نظر داشت نبودم که کنم یاری او                هر کجا گفت نرو، رفتم و من دل بستم

با همه رو سیهی آبرویم را به خدا حفظ نمود              بارها من به زمین خوردم و آمد بگرفت این دستم

ای یوسف زهرا

تمام عمر خطا کردم و عطا کردی              چه ها زبنده خوددیدی وچه هاکردی

هزار مرتبه دیدی که توبه بشکستم           دو باره بر روی من بابا توبه واکردی

من از تو جانب دوزخ فرار می‏کردم         تولحظه لحظه مرا نزدخودصداکردی

تو با تمام بزرگی زبس کریم هستی          مرا ز کودکی ام با خود آشنا کردی

تو ناله من دل خسته را اثر دادی              تو حاجت من آلوده را روا کردی

تو زودتر به من اعلان آشتی کردی            تو پیش‏تر کرم از لحظه دعا کردی

یک روزدگرطی شددرحسرت روی تو        جامانده دل تنگم در حلقه موی تو

عمرم چه گران طی شد،نامد گل بیخارم       جانا قدمت بگذار بروی دل زارم

یابن الحسن    یابن الحسن......

یابن الحسن

زهر کسی که گرفتم سراغ خانه تو              زمن گرفت نشان از تو و نشانه تو

نگار من   خوب من   سید من                   بگو که از که بگیرم سراغ خانه تو

دلم به حال دلم سوخت بس که هرشب وروز     گرفت این دل غرق به خون بهانه تو

نوکر رخ ارباب نبیند سخت است                 شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است

لب تشنه اگر آب نبیند سخت است                 گم گشته اگر راه نیابد سخت است

بیا که بی تو دلم بهانه می‏گیرد                    بیا که نشان زبی نشانه می‏گیرد

یابن الحسن یابن الحسن  یابن الحسن

یا صاحب الزمان

شب کسی برای تو سجاده وا نکرد         بغضی ترک ندیده و گلویی صدا نکرد
انگار ما بدون حضور تو راحتیم           وقتی کسی برای ظهورت دعا نکرد
ما را همین صدا نزدن‏ بی‏خیال کرد         ما را همین صدا نزدن با خدا نکرد
(هر وقت کارت داشتم صدات زدم هر وقت مشکل داشتم هر وقت درد داشتم صدات زدم، دلم برات تنگ نشده بودآقا...)
وقتی که دامن تو رها شد زدست ما          دست گناه دامن ما را رها نکرد
(آقام آقام ، غریب آقام، مظلوم آقام ای ....)
در روزگار ما تو بیابان نشین شدی          خاکم به سر که دل ما حیا نکرد
(از بالا گناهان من سر از بیابون‏ها در آوردی، از بالا نامردیهای من، هرشب پیش خدا برا ما ریش گرو میذاری، صبح که از خواب بیدار میشم آبروتو میبرم،  من که ادعا دارم شیعه امام زمانم ....)
توبه از اینکه دل بی‏ بندو بار ما        جایی برای آمدن یار وا نکرد
(اینقدر تو دلم آرزو جا دادم که دیگه جایی برای یوسف فاطمه نمونده....)
ای تنهای عالم ، ای غریب عالم ، آقام آقام ، غریب آقام .....